این گروه از مردم برای عدم مشارکت در انتخابات استدلالی ارائه می کنند که بر سه فرض قابل نفی استوار است:
۱- تحریم انتخابات با کاهش میزان مشارکت، باعث مشروعیت زدایی از حاکمیت می شود.
در پاسخ به این موضوع باید گفت که میزان مشارکت در هیچ انتخاباتی نمی تواند معیار مناسبی برای عدم مشروعیت به دست دهد. چنانکه در انتخابات بسیاری از کشورهای دنیا و حتی در کشورهای غربی، میزان مشارکت مردم در حد ۳۰ درصد هم بوده و در برخی کشورها نیز اصلا انتخاباتی برگزار نمی شود که این تاثیری بر روابط آنها با دیگر کشورها و حتی نهادهای بین المللی ندارد. به عنوان مثال میزان مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا معمولا در حد ۳۵ تا ۵۰ درصد است یا در انتخابات مجلس فرانسه میزان مشارکت حدود ۴۶ درصد بوده و در سوئیس مشارکت ۴۵ درصدی هم در انتخابات رخ می دهد. همچنین در انتخابات ریاست جمهوری گذشته جمهوری آذربایجان، میزان مشارکت زیر ۵۰ درصد بود.
از سوی دیگر، ترامپ در انتخابات ۲۰۲۰ آمریکا که یک تنه دموکراسی انتخاباتی را زیر سوال برد و بر آن مهر تقلب و جعل زد، داستان مشروعیت و مشروعیت زدایی انتخاباتی را بکلی از حیز انتفاع ساقط کرد! بنابراین میزان مشارکت در هیچ جایی از دنیا معیاری برای تعیین مشروعیت قلمداد نمی شود و هیچ قانونی نیز در این زمینه در سازمان ملل وجود ندارد.
با این وجود، همیشه در انتخابات ایران، حداقلی از مردم که بالای ۳۰ درصد هستند شرکت می کنند و این میزان حدی معمول در جهان محسوب می شود.
۲- رئیس جمهور از قبل تعیین شده است. این هم یکی از استدلال هایی است که تحریم کنندگان اقامه می کنند، در حالی که حداقل در انتخابات ریاست جمهوری ۷۶ که به پیروزی خاتمی انجامید و یا در مرحله اول همین انتخابات ریاست جمهوری امسال ثابت شد که رای مردم تعیین کننده است.
بنابراین آنچه که بیش از هر چیزی می تواند رقیبی برای یک کاندیدای مردمی و غیر دولتی باشد، عدم مشارکت گسترده مردم است. موضوعی که باعث می گردد تا رای اقلیت جامعه تعیین کننده شود.
۳- رئیس جمهور قادر به تغییر شرایط نیست.
در باره این دلیل تحریمی ها نیز باید گفت که تجربه، نادرستی این ادعا را ثابت می کند. چنانکه در دوره هایی، یک رئیس جمهور توانسته شرایط بهتر و یا بدتری برای مردم و جامعه پدید آورد. رجوع به سابقه تاریخی دوره های مختلف ریاست جمهوری درستی این گفته را به روشنی تایید می کند.
اکنون با توجه به این گفتار و حساسیت های مرحله دوم انتخابات ریاست جمهوری که دو کاندیدای کاملا متفاوت را مقابل یکدیگر قرار داده، انتظار می رود تا با تکیه بر خرد جمعی، سرنوشت آینده
خود را به دست کسی قرار دهیم که صداقت و پاکدستی وی زبانزد همگان بوده و گفتمان با جهان و رفع تحریم ها را سرلوحه برنامه های خود قرار داده است.